باز من باختم

باز من باختم

به تو و شاید شما

تو برای خودخواهی مسلم من

باز مهربون بودی

تو جقدر وسیعی

به وسعت همه آرزو های.......

اینقدر بزرگ که

برای بالا رفتن از احساس قشنگت

یه نردبون می خوام

به بلندای نگاه قشنگ سحر

من کم آوردم

کم آوردم

کم آوردم

همین............

ای کاش باورم داشتی

آرزویم این بود

تنها به اندازه نم بارشی

با هم باشیم

ولی

نشد...

من که تمام جاده های جهان را . . .

به جستجوی نگاه تو آمده بودم...

پیاده...

تو باور نکردی؟؟؟

کاش پینه های پای پیاده ام را نشانت می دادم...

نميدونم از کدوم ستاره می بينی منو

نميدونم از کدوم ستاره می بينی منو

چشماتو می بنديو دوباره می بينی منو

پر بغض جمعه های ناگزير و بی صدام

خيلی خستم باورم کن دنيا زندونه برام

توی کور راه چشمام عطر بارون بوی سيبی

واسه عاشقونه موندن تو همون حس غريبی

تو همون حس غريبی که هميشه با منی

تو بهونه هر عاشق برای زنده موندنی

ميدونم هنوز اسيرم تو حصار لحظه ها

کاش ميشد با يه اشاره ی تو ازاد می شدم

با توام که گفته بودی غصه هام تموم ميشن

پس کجايی که بيايی منو بگيری از خودم

ناجی ترانه ها منو به واژه ها ببر

اين حقيرو به سخاوت شب و دعا ببخش

نميدونم از کدوم ستاره می بينی منو

چشماتو می بنديو دوباره می بينی من پر بغض جمعه های ناگزير و بی صدام

خيلی خستم باورم کن دنيا زندونه برام


توی کور راه چشمام عطر بارون بوی سيبی

واسه عاشقونه موندن تو همون حس غريبی

تو همون حس غريبی که هميشه با منی

تو بهونه هر عاشق برای زنده موندنی

باید تو را پیدا کنم

بايد تورو پيدا کنم شايد هنوزم دير نيست

تو ساده دل کندی ولی تقدير بی تقصير نيست


با اين که بی تاب منی بازم منو خط ميزنی


بايد تورو پيدا کنم تو با خودت هم دشمنی


کی با يه جمله مثل من ميتونه آرومت کنه


اون لحظه های آخر از رفتن پشيمونت کنه

دلگيرم از اين شهر سرد اين کوچه های بی عبور


وقتی به من فکر می کنی حس می کنم از راه دور


آخر يه شب اين گريه ها سوی چشامو می بره


عطرت داره از پيرهنی که جا گذاشتی می پره


بايد تو رو پيدا کنم هر روز تنها تر نشی


راضی به با من بودنت حتّی از اين کم تر نشی


پيدات کنم حتّی اگه پروازمو پر پر کنی


محکم بگيرم دستو احساسمو باور کنی


پيدات کنم حتّی اگه پروازمو پر پر کنی


محکم بگيرم دستو احساسمو باور کنی

بايد تو رو پيدا کنم شايد هنوزم دير نيست