نميدونم از کدوم ستاره می بينی منو
نميدونم از کدوم ستاره می بينی منو
چشماتو می بنديو دوباره می بينی منو
پر بغض جمعه های ناگزير و بی صدام
خيلی خستم باورم کن دنيا زندونه برام
توی کور راه چشمام عطر بارون بوی سيبی
واسه عاشقونه موندن تو همون حس غريبی
تو همون حس غريبی که هميشه با منی
تو بهونه هر عاشق برای زنده موندنی
ميدونم هنوز اسيرم تو حصار لحظه ها
کاش ميشد با يه اشاره ی تو ازاد می شدم
با توام که گفته بودی غصه هام تموم ميشن
پس کجايی که بيايی منو بگيری از خودم
ناجی ترانه ها منو به واژه ها ببر
اين حقيرو به سخاوت شب و دعا ببخش
نميدونم از کدوم ستاره می بينی منو
چشماتو می بنديو دوباره می بينی من پر بغض جمعه های ناگزير و بی صدام
خيلی خستم باورم کن دنيا زندونه برام
توی کور راه چشمام عطر بارون بوی سيبی
واسه عاشقونه موندن تو همون حس غريبی
تو همون حس غريبی که هميشه با منی
تو بهونه هر عاشق برای زنده موندنی
چشماتو می بنديو دوباره می بينی منو
پر بغض جمعه های ناگزير و بی صدام
خيلی خستم باورم کن دنيا زندونه برام
توی کور راه چشمام عطر بارون بوی سيبی
واسه عاشقونه موندن تو همون حس غريبی
تو همون حس غريبی که هميشه با منی
تو بهونه هر عاشق برای زنده موندنی
ميدونم هنوز اسيرم تو حصار لحظه ها
کاش ميشد با يه اشاره ی تو ازاد می شدم
با توام که گفته بودی غصه هام تموم ميشن
پس کجايی که بيايی منو بگيری از خودم
ناجی ترانه ها منو به واژه ها ببر
اين حقيرو به سخاوت شب و دعا ببخش
نميدونم از کدوم ستاره می بينی منو
چشماتو می بنديو دوباره می بينی من پر بغض جمعه های ناگزير و بی صدام
خيلی خستم باورم کن دنيا زندونه برام
توی کور راه چشمام عطر بارون بوی سيبی
واسه عاشقونه موندن تو همون حس غريبی
تو همون حس غريبی که هميشه با منی
تو بهونه هر عاشق برای زنده موندنی
+ نوشته شده در جمعه ۱۶ اسفند ۱۳۸۷ ساعت 6:53 توسط علی محرابیان
|
اسم: آواره