ترانه عشق

بهونم ، چند تا سلام کنم جوابمو می دی ؟
 ببینم یواشکی احوال ما رو پرسیدی ؟

نامه رو وقتی نوشتم خودمم می لرزیدم
 فدای چشات ،‌ تو که از خط من نلرزیدی 

 بیقراری مث موهات تو دلم موج می زنه
 می دونم تو اینو از لرزش حرفا فهمیدی 

 وسط نامه ببخش بد جوری بغضم ترکید 
 نازنینم تو که از صدای اون نترسیدی 

 من فدای رگه های ناز چشم روشنت
 چیه باز به لحن این دیوونگی ها خندیدی 

 حق داری بخندی و راستی دستت درد نکنه
سر زدی به یه دیوونه ی غریب تبعیدی 

 راستی اون شب یادته کاشکی واست مرده بودم
 من می خواستم بمیرم پیش چشات ،‌ خودت دیدی ؟

چیه باز که با غضب داری نگاهم می کنی 
 این دفه درباره ی من چه چیزایی شنیدی 
  
ببینم تعارف و یه دیقه بذاریم کنار
اونجا چند تا دل بیچاره رو بردی ،‌ دزیدی ؟