ناله از درد نکن

 

آتشی را که در آن زیسته ای سرد مکن

 

با غمش باز بمان

 

سرخ رو باش و سرافراز بمان

 

راه عشق است که شود از خون رنگ

 

دل دیوانه ی تنها

 

دل تنگ